[Fic] cloud atlas : the last letter. (Sixsmith/Frobisher)

ข้อมูลเบื้องต้น

Note :   ย้ายฟิคมาเก็บจาก gloomygirls.exteen.com ค่ะ
ขอคำแนะนำติชมด้วยนะคะ 
ส่วนใหญแล้วจะไม่ค่อยอัพเดทลงในเว็บเด็กดีเท่าไหร่
ถ้าสนใจติดตามงานก็เชิญที่นี่เลยค่ะ >> http://yuhankung.wordpress.com

เนื้อเรื่อง

Title : The last letter.
Author : ++YuHankunG ++
Fandom : Cloud atlas.
Pairing : Sixsmith/Frobisher
Rate : ---
Category : Drama นิดๆมั้ง (จัดใส่หมดเพ้อเจ้อได้มะ - -*)

Note: เพื่ออรรถรสที่ดีกรุณาอ่านตอนนี้ก่อนนะคะ(จิ้ม)

“เราทั้งคู่ต่างก็รู้ดีว่าใครคือรักเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตโชติช่วงอันแสนสั้นของเรา”

.........

.....

.........

“ซิกซ์สมิธที่รัก

          เราคิดว่าในที่สุดแล้วเวลานี้มันคงต้องมาถึงเสียที เราไม่อยากที่จะใช้คำว่าลาจาก เพราะเราเชื่อว่าเราจะต้องได้พบกันอีกแน่นอน เพราะอย่างนั้นแล้วแม้ว่านี่คงจะเป็นจดหมายฉบับสุดท้ายที่เราจะเขียนให้นายแต่ก็อย่าได้คิดว่ามันเป็นคำลาเลย

          ความจริงที่เราไม่ค่อยอยากจะยอมรับนักหรอกนะ แต่บันทึกเล่มนั้นมอบความกล้าให้กับเรา ยังจำได้ไหม หนังสือเล่มนั้นอย่างไรเล่า “บันทึกท่องแปซิฟิกของ อดัมอีวิงส์” เล่มนั้น ที่เราเคยขอให้นายหามันให้กับเรา เราอยากที่จะได้อิสระ อิสระที่แท้จริงนายจะเข้าใจถึงความหมายที่เราสื่อหรือเปล่านะ

          แต่ว่านั่นไม่ใช่ประเด็น ถึงเราจะเป็นศิลปินแต่คงไม่ใช่ประเภทที่จะมานั่งถกความปรัชญาหาความหมายที่แท้จริงของคำว่าอิสระในจดหมายหรอก เรามีเรื่องอยากบอกนาย  บทเพลงในสมุดโน๊ตที่วางอยู่คู่กันกับจดหมายฉบับนี้มันเป็นของนาย อย่าได้กังขาไปเลยมันเป็นของนายแล้วเพื่อนรัก อันที่จริงถ้าจะพูดให้ถูกคือมันเป็นของนายมาตั้งแต่แรกแล้วเพราะเราตั้งใจเขียนเพลงนี้ให้กับนาย

          ลองเล่นมันดูสิรูฟัส ข้อความที่เราอยากบอกกับนายอยู่ในเพลงนั้นแหละ ที่จริงเราจะบอกกับนายด้วยตัวเองก็ไม่ได้ลำบากอะไร แต่เหมือนกันกับที่เราเคยเอาเสื้อกั๊กของนายไปเพื่อเป็นตัวแทนเมื่อครั้งไปเยือนที่เซเดลเกม เราเองก็อยากที่จะทิ้งอะไรบางอย่างไว้กับนายเหมือนกัน

          เราตัดสินใจที่จะปลดปล่อยตัวเองจากโลกใบนี้ไปยังโลกเบื้องหน้าที่รอเราอยู่ อย่าโทษว่าเราเลยที่เราล่วงหน้านายไปก่อน เรานั้นได้ทำเจตจำนงในการดำรงอยู่ของเราเสร็จสิ้นเสียแล้ว บทเพลงเมฆาสัญจรทั้งหกบทที่มอบให้กับนายนั้นคือผลงานชั่วชีวิตของเรา หากยังอยู่ต่อไปรังเสียแต่จะเป็นเพียงก้อนเนื้อที่เต็มไปด้วยความโลภหลงและมัวเมาในกิเลสชื่อเสียงเช่นเดียวกันกับแอร์สผู้น่าสงสาร เราอยากคงอยู่ในความทรงจำของนาย.........

          เรารู้สึกลังเลที่จะบอกเรื่องนี้เช่นเดียวกัน เรายอมรับว่าเราเห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจเทียวล่ะ เราอยากที่จะยึดครองนายเอาไว้ อยากให้นายจดจำ ทั้งที่ตัดสินใจทำเรื่องนั้นลงไปแล้วแท้ๆ เรารออยู่นานมาก ระหว่างทางเดินกลับที่พักของนายกับหอนาฬิกาที่เราใช้มันเพื่อเรียงเรียงท่วงทำนองที่ดังวนเวียนอยู่ในห้วงคิดออกมา เหมือนกับทุกครั้ง ไม่ว่าจะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมายแค่ไหน นายยังคงเป็นจุดสนใจสำหรับเราเสมอ แต่อย่าได้ทะนงตัวไปล่ะ ใช่ว่าทุกคนจะคิดแบบเรา

          แววตาของนายดูตระหนกแล้วฉุนเฉียวที่ถูกฉุดเข้ามาในตรอกมืดก่อนที่จะเห็นว่าเป็นเรา สีหน้าของนายดูอิดโรยและอารมณ์ดูขุ่นมัว นายอาจจะคิดว่ามันเป็นตลกร้าย แต่เปล่าเลย ทุกอย่างที่เราเขียนเล่าให้นายฟังถึงประสบการณ์ทั้งหมดในเซเดลเกมเป็นเรื่องจริง ตอนนี้เรานึกถึงหน้านายในตอนนั้นแล้วอดยิ้มไม่ได้ ดูไม่เข้ากับนายเลย  อ้อมกอดของนายมันอบอุ่นมากเสียจนเราเกือบจะสูญเสียความตั้งใจเดิมทีเดียว เสียงหัวใจของนายเต้นระรัวเหมืองเสียงกลอง เสียงทุ้มต่ำของนายที่เรียกชื่อเราไปมาเหมือนกับเชลโลตัวโตที่บรรเลงบทเพลงที่อ่อนหวาน บางทีในชาติหน้าเราอาจจะนำมันมาแต่งเป็นเพลงอีกสักสองหรือบทก็ได้นะ

          ได้ยินมาว่าในที่สุดนายก็ได่เริ่มโครงการวิจัยของนายแล้ว ขอโทษด้วยที่หยิบเอกสารของนายมาอ่านโดยไม่ได้บอกก่อน ต้องแสดงความยินดีกับนายด้วย ขอให้งานวิจัยของนายสำเร็จลุล่วงในที่สุดนะเพื่อนรัก เราคงไม่ได้มีโอกาสได้ฉลองความสำเร็จของนาย แต่ในโลกหน้า โลกที่ดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ เราจะแสดงความยินดีให้กับนายที่นั่น

Sunt lacrimae rerum

อาร์. เอฟ.”

------------------------- ------------------------------------------------------------------------------------